Yıllarca Demokrat İzmir Gazetesi’nde birlikte çalıştığım Attilâ İlhân ile çoğu zaman olduğu gibi o günde 09.15 vapuruyla Karşıyaka’dan İzmir’e yol alıyorduk.
Sabaha karşı asılanların hüznünü yaşadığım için ölüm sessizliğini yaşıyorduk.
Onlar;
Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan, Hüseyin İnan’dı!
Ve onlar, Attilâ İlhân’a göre;
“Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı.”
Denizleri çok sevmesine rağmen THKO’nun savaşımının Türkiye koşullarında geçerliliğinin olamayacağına inanan Attilâ İlhân’ı işte ilk kez o gün ağlarken görüyordum…
*****
Daha sonraları -tam da bugün- aramızdan ayrılan Ahmet Kaya’nın bestesiyle dillerden düşmeyen “Mahur Beste”
6 Mayıs’ta yazılmıştı.
Ve 68 Kuşağı'nın önderlerinden Deniz için yazılan ilk şiirdi.
Attilâ İlhân gözündeki yaşı ile "Mahur Beste''yi okurken kaldı aklımda.
Üstünden yıllar geçse de "Mahur Beste" ne zaman çalınsa kulağıma ben hep 6 Mayıs 1972'de 09.15 vapurunda Attilâ İlhân'la hüzünler içinde kaldığımız o günü yaşıyorum.
*****
Unutmadık Denizler'i...
Unutmadık Attila İlhan'ı...
Unutmadık gözüm Ahmet Kaya...
22 yıl geçse de...
Seni de unutmadık
"O Mahur Beste Çalar..."
Sen de yüreğimizin sıcaklığındasın...
Unutmadık...
